แก่นของธรรม คือ สติ

สติเป็นกุญแจดอกสำคัญ
ที่ไขเข้าไปสู่ประตูนิพพาน
.
“สติ” บุคคลใดที่มีสติ
เจริญสติ ก็เหมือนเดินเข้าไปใกล้พุทธะ
เดินเข้าไปใกล้พระพุทธเจ้า
อยู่ทุกฝีก้าว ทุกวินาที ทุกเวลา นั่นแหละ
.
มีสติก็มีความเพียร ขาดสติก็ขาดความเพียร
ไม่มีอะไรคุ้มครองเราได้มากเท่า ส ติ
.
สติเป็นตาใน สติเป็นจักษุ
เมื่อฝึกสติ เป็นมหาสติ
นั่นแหละคือ หนทางแห่ง ค ว า ม ดั บ ทุ ก ข์
.
มีสติ ก็มีปัญญา มีสติ ก็มีสมาธิ
อันเป็นสมบูรณ์แบบ เป็นสัมมาสมาธิ
สมาธิประกอบด้วยสติปัญญา หรือ
ศีล สมาธิ ปัญญา นั่นแหละ
เรียกว่า “อนันตริยสมาธิ”
อนันต์ก็แปลว่าเชื่อมเหมือนสายน้ำ ไม่ขาดสาย
นั่นคือเป้าหมาย คือสูงสุด
.
จุดสิ้นสุดของการเดินทางนี้
เป้าหมายของการภาวนา
ก็คือความดับลงแห่งทุกข์ ถึงที่สุดแห่งทุกข์
.
บุคคลคนใดอยากพ้นทุกข์
แต่ว่าเกลียดทุกข์ มันก็ไม่มีทางเป็นไปได้
เพราะทุกข์นั่นแหละ คือ ธ ร ร ม
.
การรู้แจ้งในทุกข์ ในเหตุของทุกข์
คือการรู้แจ้ง แห่งความดับลงซึ่งทุกข์
.
เพราะฉะนั้น ศาสนาของเรา จึงเป็นศาสนาที่เลิศ
พระธรรมคำสอนขององค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระองค์ตรัสไว้ดีแล้ว ตรัสไว้ตรง แล้วสมบูรณ์แล้ว
อานาปานสติที่พระองค์ใช้มา
พระองค์ก็เปิดรับรองว่า
“ตถาคต ต รั ส รู้ ด้วยอานาปานสติ”
.
เพราะฉะนั้นบุคคลใด มีสติอยู่เฉพาะหน้า
ในอานาปานสติ หรือ
ในลมหายใจเข้า ลมหายใจออก
นั่นแหละคือ “การเป็นอยู่โดยชอบ”
.
เพราะฉะนั้นเหตุดี ย่อมผลดี
เหตุน้อย ผลน้อย
เหตุใหญ่ ผลใหญ่
เหตุพิเศษ ผลพิเศษ
เหตุปัจจะโย ทุกอย่างเกิดจากเหตุ
มีแต่อยากได้ แต่ไม่ยอมสร้างเหตุ
มันก็ได้ แต่ไม่เกิดผลหรอก
.
ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดจากเหตุ
เกิดจากการ “ประพฤติปฏิบัติ”
ไม่ใช่ไปนั่งคิดเอา ขอเอา อธิษฐานเอา
.
เพราะฉะนั้น ขอให้พวกเราตั้งอกตั้งใจ
นำพระธรรมคำสอนคือ อานาปานสติ มาปฏิบัติ
ให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท
.
ไม่มีใครช่วยเราได้
ไม่มีใครดลบันดาลให้เราดีเราชั่วได้
ทุกอย่างล้วนแต่เป็นกรรม
ทุกอย่างล้วนแต่เป็นสิ่งที่เราทำเอง
เพราะฉะนั้น อย่ามัวเลย
อย่ามัวคิดเอาอย่างเดียวไม่ได้
.
เพราะไอ้ตัวความคิดเนี่ยแระ ตัวสำคัญ
ความคิดเป็นตัวเชื่อม นำไปสู่
ความสงสัย ลังเล ต่างๆนานา
นิวรณ์เนี่ยเป็น เครื่องกั้น เห็นมั้ย
เป็นเครื่องกั้น กั้นสู่ความสงบ
กั้นสู่ความสมาธิ
.
ถ้ามีสมาธิ ก็ไม่มีนิวรณ์
ถ้ามีนิวรณ์ ก็ไม่มีสมาธิ
เพราะเป็นเครื่องกั้น เป็นข้าศึก
เพราะฉะนั้น “ความคิด” จึงเป็นตัวเชื่อม
ไปสู่ความวุ่นวายความฟุ้งซ่านต่างๆนานา
.
เมื่อเราเห็นความคิด
“มารที่มีฤทธิ์คือ ความคิดของเราเอง” จำไว้
.
นั่งอยู่คนเดียว ก็หลอกตัวเอง ความคิด.. .
ไม่มีอะไรทำร้ายเราได้บ่อย
เท่าความคิดของเราเองหรอก เนาะ
.
คนอื่นหลอกเราเนี่ยนะ
ยังไม่มีโทษเท่าตัวเองเราหลอกตัวเองนะ จำไว้
.
เพราะฉะนั้น ความคิดกลัวสติ รู้ทัน
บุคคลใดเจริญสติ รู้เท่าทันความคิด นั่นแหละ
บุคคลนั้น จะไม่ตกเป็นทาสของความคิดปรุงแต่ง
จะพ้นออกจากความคิดปรุงแต่ง
.
เพราะฉะนั้น สติ สติ สติ
สติ เตสัง นิวารณัง
สติ โลกัสมิ ชาคโร
สติเป็นเครื่องกั้นกระแสโลก
กระแสแห่งอารมณ์
กระแสแห่งอายตนะ
.
หวังว่าพวกเราทุกๆท่าน ทุกๆคน
เป็นนักปฏิบัติ จะพึงตั้งสติ เฉพาะหน้า รู้สึกตัว
โดยอาศัยฐาน คือ อานาปานสติ
ของลมหายใจเข้าออก เนี่ยแระ เป็นฐาน
มัดไว้เป็นที่ตั้ง อยู่ในแห่งหนความเป็นผู้รู้ เป็นพุทธะ
ให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นในจิตในใจตัวเอง เนาะ
.
คำถามทางบ้าน: ยิ่งดูลม ทำไมยิ่งฟุ้งซ่าน?
หลวงตาตอบ :
ยิ่งดูลมเท่าไหร่ มันเหมือนไปกะเทาะ
ให้มันไหลออกมานะ ความคิดเนี่ย
“ มั น จ ะ ทุ ก ข์ ”
.
ยิ่งเห็นทุกข์ จะเห็นโทษของมัน
.
มันจะไหลออกมาต่อต้าน
เหมือนมันอยู่ดีๆ เราไปกวนมันน่ะ
ไปกระทุ้งมันออกมา นั่นแหละ
เขาเรียกว่า เห็นทุกข์
.
ยิ่งดูลมไปหนักๆ เนี่ยนะ โอ๊ยย
ความคิดมันจะฟุ้งออกมามากมาย
จนกว่ามันจะหมดไป .. .
ดู ล ม ต่ อ ไ ป น ะ
.
(บทความถอดจากไลฟ์สด #หลวงตาสินทรัพย์ เช้าวันที่ 29 มิ.ย. 66)

#พระสิ้นคิด
#LuangTa
#วัดป่าบ่อน้ำพระอินทร์